Langzaam gaan de deuren weer open. We mogen weer samen komen in dezelfde ruimte. Op gepaste afstand werken en koffie drinken. De verbinding opzoeken en met elkaar leren en ontwikkelen. In maart sloten vele deuren. En natuurlijk gaat er ergens anders dan een raam open. Het beeldscherm. Verschillende trainingen konden ‘doorgaan’ en met elkaar hebben we noodgedwongen vele ontdekkingen gedaan.

Online werken: hoe laat moeten we beginnen, rekening houdend met een half uur inlogtijd? Er wordt om problemen gelachen, we houden vol en een nieuwe gezamenlijke taal ontwikkelt zich; “ik kom er niet in hoor”, “je valt weg”, “volgens mij loopt hij vast”, “je staat op mute!”, “zit ik nu in de juiste kamer?”, “nou zie ik jullie niet meer”.

Een nieuwe gezamenlijke taal ontwikkelt zich.

Wat was het eigenlijk gemakkelijk

om naar een andere ruimte te gaan. Je pakt je tas en loopt de ene ruimte uit en de andere ruimte in. Nu kun je verdwalen terwijl je achter je computer zit. Wat was het eigenlijk gezellig dat kopje koffie met elkaar. Nu drink je dat bakkie even snel in je eigen keuken. En wat gaf het eigenlijk een energie om met elkaar in een ruimte te zitten. Nu zit je alleen achter het scherm in een vaak creatief en zelf gecreëerd kantoor. Maar het is ons gelukt! Een paar maanden verder en we hebben het onder de knie. En bevalt het stiekem soms toch ook wel goed? Geen reistijd, veilig in je eigen huis, je eigen tijd indelen, betere balans tussen werk, sport en gezin. Meer zelf in de hand, meer rust.

En nu gaan de fysieke deuren weer open Wat gaat er gebeuren? Gaan we door op de bekende en vertrouwde manier of op de net nieuw aangeleerde manier? Of kan het naast elkaar bestaan? Stel dat je graag bepaalde veranderingen wilt behouden, dan ben je afhankelijk van anderen die dit ook moeten willen. Hoe gaan we met elkaar hier een weg in vinden? Een nieuwe vorm van meer rust, geluk en ja, ook welvaart.

Gaan we door op de vertrouwde manier of op de net nieuw aangeleerde manier?

Dit vraagt om maatwerk

Met elkaar in gesprek gaan. Wat zijn de wensen? Wat is mogelijk en wat niet? Wat is nodig en wat niet? Met een frisse blik kijken naar hoe we het altijd deden en zien wat er nu past, in dit gekke jaar, in deze bijzondere tijd, bij ons als mensen anno 2020.

Lis Engelsman, Adviseur Ervarend Leren FactorVeermans